Στη ζωή μας πολλές φορές ερχόμαστε σε καταστάσεις οι οποίες δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε. Καταστάσεις τις οποίες επαναλαμβάνουμε μοτίβα ίδια, ίδιες συνήθεις, οι οποίες ενώ ξέρουμε ότι μας κάνουν λάθος δεν ξέρουμε αν θέλουμε να τα αλλάξουμε. Δεν ξέρουμε πως να το αλλάξουμε, τι θέλουμε να αλλάξουμε και τι είναι αυτό το οποίο μας κρατάει πίσω. Καταστάσεις οι οποίες μας φαίνονται ασήκωτες, δεν μπορούμε να τις σηκώσουμε και δεν μας αφήνουν πολλές φορές να ανασάνουμε. Σαν ένα βαρίδι, που ενώ βρισκόμαστε σε μια θάλασσα, μας πιέζει να μένουμε κάτω στον βυθό. Σε σημείο να μας πιέζει μέχρι τον πυθμένα, στο πάτο δηλάδή. Να μας κρατάει κολλημένους στο πάτο. Με σκοπό να μην μπορούμε να φύγουμε από εκεί , κολλημένους στο ίδιο σημείο. Και τι συμβαίνει όταν το κεφάλι μας είναι μέσα στο νερό; Κρατάμε την αναπνοή μας για να μην εισπνεύσουμε νερό. Αν λοιπόν η θάλασσα είναι η ζωή μας η οποία άλλες φορές είναι ήρεμη άλλες φορές είναι ταραγμένη. Όπως και η ζωή μας.Άλλες φορές χαρούμενη, άλλες φορές πιο στενάχωρη. Εμείς όμως κολυμπάμε και χαιρόμαστε μαζί της ή την αποφεύγουμε όταν είναι ταραγμένη, δηλαδή στενάχωρη. Γιατί το επιλέγουμε εμείς. Η θάλασσα θα συνεχίσει τη προκειμένη στιγμή να είναι ταραγμένη, εμείς επιλέγουμε να μην μπαίνουμε. Το φιλτράρουμε και την αποφεύγουμε. Για να μην μας κάνει κακό.
Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν κάτι μας τραβάει μέσα στο νερό. όπου η επιφάνεια του νερού είναι το όριο σε ότι αφορά προβλήματα, προβληματισμοί, στρες, άγχος, φοβίες. υποτίμηση και τόσα άλλα. Τι είναι αυτό που μας τραβάει κάτω από το νερό; Και μας πνίγει; Αυτα που λέμε κοινώς βαρίδια.
Τι μπορεί να είναι όμως τα βαρίδια; Πεποιθήσεις, ταμπού, προκαταλήψεις, ενδοβολές από το γονεϊκό ή οικογενειακό περιβάλλον. Το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει σκέψεις, κριτικές, απαγορεύσεις, εντολές, από γονείς, θείους, γιαγιάδες – παππούδες, δασκάλους, προπονητές γενικότερα εκπαιδευτικούς κ.α.
Όλα αυτά τις περισσότερες στιγμές μας κρατάνε πίσω, αφήνοντας μας να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Βάζοντας φρένα στα θέλω μας, σε αυτό που πραγματικά θέλουμε,στις επιθυμίες μας σε αυτά που μας εκφράζουν. Με το τρόπο αυτό συνεχίζουμε να πράττουμε όπως έχουμε συνηθίσει, με τον ίδιο τρόπο. Με τον ίδιο τοξικό τρόπο ο οποίος μας κάνει να παραμένουμε στάσιμοι. Ίδιοι. Χωρίς να εξελισσόμαστε, να προχωρούμε στη ζωή μας. Στη φάση αυτή πιστεύουμε ότι αυτό είναι το σενάριο της ζωής μας, αυτό που αποκαλούμε μοίρα. Η μοίρα μου το έχει να μην μπορώ να κάνω κάτι σωστό, να τα κάνω όλα λάθος, δεν με αγαπάει κανείς, εχω τον ” μαγνήτη ” επάνω μου και τόσα άλλα. Και όλο αυτό γιατί; Γιατί φοβόμαστε να αλλάξουμε. Φοβόμαστε να δούμε τον εαυτό μας και να αλλάξουμε το σενάριο της ζωής μας.
Ρουμπίνης Γεώργιος
Σύμβουλος ψυχικής υγείας
προσέγγιση στη Συναλλακτική Ανάλυση (dipl. T.A.)
Υπεύθυνος επιτροπής ψυχικής υγείας ΙΝΚΑ12
Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης
τηλ. 6934179035, email: kesymyp@hotmail.com
